بررسی اثرات سه روش درمان شناختی – رفتاری ، دارودرمانی و ترکیبی از دو روش فوق در درمان افسردگی اساسی

سابقه و هدف: افسردگی اساسی یکی از مهم ترین اختلالاتی شایع روان شناختی است که اثرات مخربی را بر زندگی بیماران و خانواده آنان می گذارد. درمان های متعددی برای این بیماری پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی درمان شناختی رفتاری، دارو درمانی و ترکیبی از دو روش دارو درمانی و درمان شناختی – رفتاری بر درمان افسردگی اساسی است.   مواد و روش ها: مطالعه حاضر، یک کار آزمایی بالینی از نوع پیش آزمون- پس آزمون است که در سال 1387 در شهر سمنان انجام شد. 56 بیمار مبتلا به افسردگی اساسی انتخاب و در سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار داده شدند. کلیه بیماران، قبل از مداخله، نسبت به تکمیل پرسش نامه جمعیت نگاشتی و پرسش نامه افسردگی بک اقدام نمودند. بعد از اعمال مداخلات درمانی، توسط پرسش نامه بک مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند.   یافته ها: یافته ها نشان داد که کلیه روش های درمانی، دارای تاثیرات معنی داری بر درمان افسردگی اساسی بوده اند، اما درمان ترکیبی (درمان شناختی– رفتاری و دارو درمانی)، نسبت به سایر مداخلات بهتر بوده است (05/0 p< ).   نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، محققین استفاده از روی کرد تیمی مبتنی بر همکاری روان شناس و روان پزشک در درمان افسردگی اساسی را پیشنهاد می نمایند.